خانه / اخبار / مجلس اول ؛ مجلس اعلا

مجلس اول ؛ مجلس اعلا

رئیس‏ جمهور اخیرا در صحبت‏های خود اشاره‏ای به مساله کیفیت مجلس اول در دوره‏های مجالس شورای اسلامی داشته است و در این بین به مقوله «میزان و نوع نظارت بر ورود به مجلس» نیز اشاره کرده است. اشاره آقای روحانی یادآور مجلسی شد که به حق بهترین مجلس، نه‌تنها در دوره‏های مجالس ایران بلکه در دنیا است. با عللی می‏توان این مساله را مورد اثبات قرار داد که چرا از «مجلس اول» به عنوان بهترین مجلس یاد می‏شود.

نخست آنکه از نگاه دموکراسی و مردم‏سالاری تقریبا تمامی جناح‏ها و گروه‏هایی که در آن برهه زمانی در کشور حضور داشتند، اجازه یافتند تا در انتخابات شرکت کرده و در صورت رای‌آوری از جانب مردم، در مجلس نماینده داشته باشند. با این شیوه برگزاری انتخابات بسیاری از آنها در مجلس اول نماینده داشتند و توانستند دیدگاه‏های خود را طرح کنند. این مساله به میزان قابل توجهی رضایت عمومی مردم را در پی داشت چرا که هر گروهی در جامعه، با هر دیدگاه سیاسی و اجتماعی، می‏دانست که در مجلس نماینده‏ای دارد که افکار و آراء او را دنبال می‏کند. همین دیدگاه باعث تثبیت آرامش در جامعه می‏شد و در اثر همین شیوه بود که خشم فروخورده کمتری در قیاس با امروز در جریان‏های سیاسی وجود داشت. طبیعتا نمایندگان گروه‏های مختلف مطابق با خاستگاه خود مسائل را مطرح و پیگیری می‏کردند و قانون کشور نیز با تصمیم‏گیری که رای قاطبه نمایندگان آن را رقم می‏زد، به وجود آمده و برای تمامی مردم ایران اجرا می‏شد. این شیوه اداره افکار عمومی و دیدگاه‏های جناح‏های مختلف سیاسی در مجلس اول در تاریخ جمهوری اسلامی به حق در دنیا نیز بی‏همتا بوده است. همه گروه‏های سیاسی حتی گروه‏های مخالف هم در مجلس نماینده داشتند و اداره مجلس نیز با نگاه به همین تکثر دیدگاه‏ها بود و در حقیقت جمله عمیق و معروف امام مبنی بر اینکه «مجلس عصاره ملت است» در این مجلس تجلی یافته و مجلس اول عصاره همه ملت بود. البته ممکن است عده‏ای بگویند که برخلاف گفته‏ها مجلس اول مطابق با رویکردهای مردم‌سالاری نبوده به این دلیل که افراد غیر‌دینی به مجلس رفته بودند. این نوع انتقادات از همان زمان نیز مطرح می‏شد اما نباید از یاد برد هر که در مجلس اول بود از ملت ایران بود. رسانه‏ها‌ی خارجی از مجلسی با این کیفیت و وضعیت مقاله‏های زیادی نوشتند، مقالاتی که تا سال‏های بعد هم تبلیغ برای نظام جمهوری اسلامی بود و از این مجلس به عنوان نمادی برای سعه صدر در نظام جمهوری اسلامی
نام برده می‏شد.

نکته دوم و خصوصیت برجسته درباره مجلس اول که متاسفانه کمتر به آن اشاره می‏شود «کم‌حاشیه بودن» و «ساده‌زیستی» نمایندگان این دوره از مجلس است. نمایندگان در بدو ورود به مجلس اول ساده‏زیست بودند و با همین ساده زیستی نیز از مجلس بیرون آمدند نه اینکه نیاز باشد اموال آنها در بازه زمانی ورود به مجلس و خروج از مجلس با پایان کار نمایندگی کنترل شود. حتی به خاطر دارم در آن زمان در بسیاری از مراکز کشور – حتی وزارت بازرگانی آن زمان – در بسیاری از اتاق‏ها موکت پهن می‏کردند و نمایندگان در زمانی که برای کاری به این مراکز می‏رفتند، روی همین موکت‏ها نشسته و جلسات را برگزار و مسائل را دنبال می‏کردند. البته از اساس در آن دوره ساده‏زیستی خصوصیت قاطبه مسئولان نظام بود. نمونه روشن آن نیز شهیدان رجائی و باهنر است که هنوز هم فرهنگ ساده‏زیستی آنها زبانزد است. علاوه بر اینکه مجلس اول علاوه بر فاکتور مردم‌سالاری‏ – از منظر جمعیت‏شناسی سیاسی در این مجلس- و مقوله ساده‏زیستی به عنوان فرهنگ غالب در بین نمایندگان، مصوبان و قوانین مهمی را در زمان خود به تصویب رسانده است.

علاوه بر تمامی موارد قید شده اتفاقاتی که در مجلس اول افتاد این مجلس را به نماد شجاعت و شهادت‏طلبی تبدیل کرد. ۲۷ نماینده مجلس در هفتم تیر ماه سال ۱۳۶۰ و در جریان انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی ایران و سه نماینده دیگر هم در ترورهای جداگانه به شهادت رسیدند. تعداد نمایندگانی که در این مجلس در راه انقلاب شهید شدند از تمامی مجالس بالاتر است و این مجلس رکورددار تقدیم شهید برای انقلاب اسلامی است.

درباره ی admin2

همچنین ببینید

محمد هاشمی: نسل جدید از ما سوال می کنند که شما انقلاب کردید چه برای ما آوردید؟ آزادی؟ کو آزادی؟!

پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران محمد هاشمی: نسل جدید از ما سوال می کنند …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *