بسم الله الرحمن الرحیم
آیت الله هاشمی، شخصیتی که در تاریخ پر فراز و نشیب معاصر ایران اسلامی خوش درخشید و عمر پر برکتش را در مبارزه با ظلم و ظالم و خدمت به نظام اسلامی و مردم صرف کرد و سرانجام در غروب غمانگیز ۱۹ دی ماه سال۹۵ به حکم آیه کریمه” انا لله و انا الیه راجعون” رخ در نقاب خاک کشید و دنیایی را به سوگ نشاند.
اینک در چهارمین سال از دی ماه پرخطر و خاطره و خروش، به یاد “رکن رکین انقلاب” پیمانی تازه و عهدی دوباره می بندیم تا تحقق بخشیم اهداف و آمال این بزرگمرد تاریخ را و تلاش کنیم برای حفظ نظام و ارزش های آن که با خون شهیدان تثبیت شده است……..
آیت الله هاشمی رفسنجانی مردی از دیار ایران، رفسنجان، تهران، جماران….
همان هاشمی ای که اعتدال و میانه روی، وحدت و دوری از افراط و تفریط دغدغه همیشگی اش بود. او وحدت آفرینی را بر تفرقه افکنی تنش زدایی را بر تنش زایی و منافع ملی را بر منافع گروهی و شخصی همواره مقدم می دانست.
مردی از جنس ” ادخلوها به سلام آمنین” مردی که آفتاب بهاری در پیشانی داشت و قطب نمایی از جنس وحدت که قلب ها را به قبله گاه اتحاد و چشم ها را به سجاده آرامش و دستها را به دریای وحدت گره می زد.
آیت الله هاشمی سجایای اخلاقی فراوانی داشت که همه آنها زیر مجموعه ی خُلق عظیم ایشان جمع شدند. البته ایشان در فضائل اخلاقی، جهاد اکبر و در جبهه ی جهاد درون پیروز بودند.
هاشمی به مانند مردان الهی با انفاق علمی، مالی ، آبرو، جاه و حکومت، موقعیت خود را تثبیت کرد و اجازه نداد جامعه دچار تشدّد و آشفتگی و یا دستخوش ناآرامی ها شود.
هاشمی با دودمان قرآن و عترت همراه بود. از این روست که رضای خدا برایش اولین و آخرین مولفه بود به طوری که زندان و شکنجه های ساواک را برای رضای خدا، کرسی ریاست مجلس شورای اسلامی را برای خدا، ریاست مجمع تشخیص مصلحت و مجلس خبرگان را سالیان متمادی برای خدا تجربه کرد و اگر همه اینها به یک باره از ایشان گرفته میشد باز هم برای رضای خدا صبر می کرد برای همین است که هاشمی در جبهه جهاد درون کامیاب بود.
او بهترین زمان تکوین شخصیت خود را در محضر آیت الله العظمی بروجردی، امام راحل، مرحوم محقق داماد و علامه طباطبایی سپری کرد. تا آنجا که به عنوان یک مجتهد و روحانی موفق، سیاستمدار مسلمان، متعهد و گوهر نایاب و کمیاب و خدمتگزار در جهان، نمود پیدا کرد. هاشمی در هر مرحله از زندگی بر توسعه وجود خود افزود.
او همواره در حال شدن و توسعه بود . یک روز آیت الله هاشمی بود یک روز سرباز وفادار برای امام، روزی فرمانده جنگ و در نهایت سردار سازندگی شد و کشور را توسعه داد و مرحله آخر به برادری “رهبری” رسید همان مرحله ی “شرح صدر” زندگی پر برکتش…..
آری ! “چهره ممتاز” که در وسط میدان، طلایه دار ” و من المومنین رجال صدقوا” بود و در کشاکش خُدنگ و خُدعه و تزویر با “هوش وافری” که داشت “چهره ای تابناک” در حافظه خیابان های انقلاب و نعمتی اصیل و گرانبها درسال های قحط الرجال به جای گذاشت.
اینک ما ماندیم و میراث هاشمی، حفظ نظام اسلامی و وحدت و عظمت و شکوه ملت ایران…..
طبق فرمایش حضرت امام رحمت الله که آیت الله هاشمی را به عنوان “متعلم شدید القوی” نامیدند و پروراندند و او را ناصح ملت و انقلاب و نظام می دانستند.
اما متاسفانه عده ای ناآگاه و از روی جهل و نادانی و یا عده ای معاند و تخریب گرکه حیات سیاسی خود را در تخریب چهره های درخشان انقلاب می دانند و یا گروهی نورسیده در قامت انقلابی گری، هنوز دست از هجمه ها و شرارت ها برنداشته و هنوز کینه ی درونشان می جوشد و به ناحق به او می تازند او را تکنوکرات و اشرافی می خوانند غافل از آنکه صفحات غبارآلوده تاریخ فراموش نخواهد کرد که “نمونه ی کم نظیر نسل اول مبارزان ستمشاهی” چگونه فرصت های طلایی مبارزه را با ” هوش وافر” و “خطرپذیر ی” برای همقطاران و آیندگان فراهم ساخت.
“رنج دیده راه پرخطر و افتخار ی”
که روزگار از برکت مجاهدت هایش آبرو گرفت، آن قدر که انقلاب به پشتوانه اش قد راست کرد.
باید بدانیم و آگاه باشیم بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی رحمه الله و پیشگامان نهضت و انقلاب همچون آیت الله شهید بهشتی، آیت الله موسوی اردبیلی، آیت الله خامنه ای، دکتر باهنر و آیت الله هاشمی رفسنجانی قبل از آنکه سیاستمدار باشند عالمان بزرگی بودند که در زمینه های مختلف علوم اسلامی و انسانی صاحب نظر و صاحب تالیفات و آثار علمی مفید و متعددی هستند
و ناشناخته ماندن ابعاد علمی و معنوی این بزرگان خسران بزرگی برای جامعه اسلامی و مخصوصاً نسل جوان و آینده به همراه دارد.
هاشمی علم را برای عمل می خواند . در روزگاری که توجه ای به خاورمیانه نبود کتاب” فلسطین “را ترجمه کرد. “مکتب تشیع” را منتشر کرد. در زندان زیر شکنجه های سخت ساواک “تفسیر راهنمای قرآن” را نوشت.
در اصل هاشمی آبرویی برای نظام بود. امام خمینی رحمه الله کلمه “عزیز” را فقط برای ایشان به کار می بردند. هیچ شلاقی نتوانست او را به زانو درآورد نه شلاق ساواک و نه شلاق بر آبروی هاشمی و خانواده اش او را به زانو در نیاورد و تسلیم نکرد چرا که او با خدایش معامله کرد و صبر و سکوت را برگزید ….
حال چگونه است که تشنگان قدرت برای رسیدن به اهداف و مقاصد سیاسی و انتخابات آینده همانند بی تقوایان قدرت پرست به شیوه ی غیراخلاقی “هدف وسیله را توجیه می کند”در مقاطع حساس به تخریب این عالم مجاهد و فقیه نواندیش و مفسر مدبر قرآن مجید که در قلوب مردم جای دارد می پردازند؟؟
به امید اینکه شاید در بین مردم محبوبیتی کسب نمایند!!!
چگونه است که تمام دستاوردهای هاشمی را از جمله تربیت نسل جوان انقلابی و دغدغه مند، گسترش دانشگاه آزاد اسلامی، ساخت مترو و تمام مظاهر پیشرفت و سازندگی ایران از طریق رسانه ملی و رسانه هایی که از بیت المال تغذیه میکنند که باید مروج افکار و اندیشه های پیشگامان انقلاب باشند در تخریب’ و یا با تخریب گران همراهی میکنند و یا با تحریف و سانسور واقعیت ها در میدان های جنگ و انقلاب و اداره کشور بعد از پیروزی انقلاب مشوق تخریب گران شده اند؟؟؟؟
اکنون چه باید کرد با میراث گرانبهای ایشان که یاد خردادهای خونین تا بهمن های بِشکوه دارد؟؟
…. یاد روز های پرتلاطم تا شبهای آتش و هور
‘ “شناسنامه انقلاب”، “استوانه نظام”، “بازوی توانا” ،”زبان گویای انقلاب”، “یار دیرین امام و رهبری” همان که ابتکار و نوآوری را همراه با اقدامات شجاعانه به مقتضای زمان و مکان بی هیچ پروایی شجاعانه اعمال می کرد.
“منوّری” که هرگز خاطره اش زدوده نخواهد شد و خاطرات دریای مجاهدت هایی که هرگز از خروش نخواهد ایستاد.
مردی از جنس امیرکبیر، مردی که خمینی کبیر این گونه او را ستودند: “بدخواهان بدانند هاشمی زنده است چون نهضت زنده است.”
و امروز بدخواهان و کینه توزان بدانند چه هاشمی باشد و چه هاشمی نباشد فردای ایران روشن است اندیشه و مسلک و مکتب هاشمی زنده است….
آیا وقت آن نیست که تحقق بخشیم اهداف و آمال این بزرگ مرد تاریخ را و تلاش کنیم برای حفظ نظام اسلامی و ارزش های آن که با خون شهیدان تثبیت شده؟؟؟
وحدت بین جریانات سیاسی را در داخل نظام حفظ کنیم آتش تفرقه و دشمنی را که از قدیم میراث سران غرب و انگلیس است خاموش کنیم و به جمله مقدس امام عزیز بازگردیم که “هاشمی زنده است.”
نزهتگه یادش قرین دعای خیر و صلوات و آرامگه پاکش معطر از نفحات قدسی الرحمن.
خداوندا ! در این خاطرات غم انگیز دی ماه قلب ما را به آرامش “لا خوف علیهم ولاهم یحزنون” نورانی گردان تا در فراق سردار دلها سلیمانی ها شویم و عاشقان خدمت باشیم نه شیفتگان قدرت، تا به لیاقت بندگی و شهادت و لبخند تو دست یابیم.
پروردگارا ! اگر تو تکیه گاهمان نباشی بسیار زودترازآنچه که در تصور آید فرو می ریزیم.
پروردگارا ! قلبمان را چنان آرامشی عطا کن که در شمار “رضی الله عنه و رضوا عنه” از رهیق محبت و رضایت تو سیراب گردیم.
آمین یا رب العالمین
محمد هاشمی / پانزدهم دی ماه سال ۱۳۹۹