دیدارنیوزـ او با وجود انتقادهایی که در زمینه پایبندی روحانی به وعدههای انتخاباتی یا بیتدبیری او در کنترل کابینه دارد، عملکرد دولت را مثبت ارزیابی کرده و به مخالفان و منتقدان توصیه میکند که در این جنگ تبلیغاتی وسیع علیه دولت، پشت آن را خالی نکنند.
یکی از موضوعاتی که حامیان دولت را به انتقاد واداشته است، عدم پایبندی آقای روحانی به وعدههای انتخاباتی به خصوص در حوزه زنان و آزادیهای اجتماعی است. نظر شما دراینباره چیست و عملکرد او را چطور ارزیابی میکنید؟
در نظر داشته باشید که آقای روحانی در همه حوزهها به خصوص حوزههایی که اشاره کردید، تنها تصمیمگیرنده نیست. یعنی ساختار سیاسی در کشور بهگونهای است که اینگونه موارد در جای دیگری تصمیمگیری میشود اما مردم از چشم دولت میبینند. برخی نیز دولت را به مثابه نظام میبینند. البته نمیگویم که همه موارد در حوزه اختیارات آقای رییسجمهور نبوده است. مثلا آقای رییسجمهور میتوانستند در کابینه خود چند زن را به عنوان وزیر معرفی کنند و به قول خود عمل کنند اما نکردند. لابد معذوراتی داشتند. در حوزه آزادیهای اجتماعی نیز، او یک فرد است و در همه موارد تصمیمگیرنده نیست. مثلا در همین بحث تلگرام که اخیرا مطرح شده است، شما دیدید که یک شورایی زمینهسازی و قوه قضاییه حکم صادر کرد و هر کس هم که اجرا نکند مستوجب مجازات میشود. بنابراین نمیتوان وضعیت موجود در این حوزهها را به پای روحانی گذاشت.
اما آقای روحانی در دوران انتخابات اختیارات رییسجمهور را میدانست.
اگر به وعدههایی که در انتخابات داده میشود توجه کنید، میبینید که مدام از پیشوندهایی مثل تلاش میکنم و قول میدهم استفاده میکنند. یعنی اینها برنامه نیست. وعدههای انتخاباتی در واقع حرفهایی است که در شهرستانی و جمعی بر مبنای خواستههای مردم منطقه عنوان میشود. مبنای این وعدهها یک بحث روانشناختی جامعه است و نباید این اظهارات و وعدهها را برنامههای دولت تلقی کرد. البته من هم تایید میکنم که در جامعه اسلامی کسی که اختیار ندارد نباید اینطور وعده دهد و لازم است که با مردم شفاف صحبت کند.
به نظر شما نارضایتیهای موجود از عملکرد دولت دوازهم غیر از بیتوجهی به وعدهها چه عللی دارد؟
به هرحال شرایط داخلی و خارجی که قبلا قابل پیشبینی نبود نیز موثر بوده است. مخصوصا اینکه استراتژی اصلی دولت یازدهم در حوزه سیاست خارجی مبتنی بر برجام و توفیقات حاصل از آن بود، پیشبینی هم نمیشد که در امریکا این گونه رییسجمهوری انتخاب شود یا در منطقه تحولاتی شبیه آنچه در عربستان اتفاق افتاد، شاهد باشیم. متحد شدن همه اینها با اسراییل و… حوادثی است که قبلا قابل پیشبینی نبود و مبنای برنامهریزیهای دولت قرار نگرفته است. اکنون پیشآمدن این مسائل تصمیمگیریها و عملکرد دولت را تحتالشعاع قرار داده است.
دولت چطور میتواند این شرایط غیرمنتظره را مدیریت کند؟
دولت باید همراه با سایر مسوولان کشور همفکری و برنامهریزی کند تا بهترین واکنش را به شرایط موجود نشان دهیم. متاسفانه در ماههای اخیر مجموعه برخوردهایی که در کشور میشود مناسب این شرایط نیست چراکه ما اکنون بیشترین نیاز را به وحدت و انسجام داخلی داریم. در حقیقت با یک جنگ مواجه هستیم. یک جنگ تبلیغاتی وسیع. در زمان جنگ نیز هیچوقت نباید پشت کسانی که در خط مقدم میجنگند را خالی کرد و آنها را تنها گذاشت. اما در کشور ما اینطور عمل نمیشود و با نگاهی به رسانهها و تریبونها میبینیم که نهتنها دولت را تنها گذاشتهاند بلکه تخریب هم میکنند. این وضعیت به دشمن میدان میدهد تا به توطئههای خود امیدوار باشد. اکنون بیش از هر چیز به تدبیری برای مواجهه با این شرایط نیاز داریم.
گویا آقای روحانی از جهات دیگری نیز تحت فشار است. مثلا ناهماهنگی در درون کابینه. به نظر شما رویه اخیر آقای رییسجمهور مبنی بر تقسیمبندی کابینه به امیدوار و ناامید مشکلی را حل میکند؟ اساسا این رویکرد چه تاثیری در افکار عمومی دارد؟
من این رویکرد آقای روحانی را جزو اشتباهات او و دولت او میدانم. کشاندن این نوع مسائل به سطح جامعه یکی از بیتدبیریهای آقای روحانی است.
در مجموع عملکرد دولت و آقای رییسجمهور را چطور ارزیابی میکنید؟
با توجه به شرایط کشور، امکانات و چالشهایی که داشتند و برخی کارشکنیها، عملکرد دولت دوازدهم را تا به حال مثبت ارزیابی میکنم. نمیگویم ایراد و اشکالی در کار نبوده است اما در مجموع مثبت است و باید به دولت کمک کرد.
آقای رییسجمهور میتوانستند در کابینه خود چند زن را به عنوان وزیر معرفی کنند و به قول خود عمل کنند اما نکردند. لابد معذوراتی داشتند.
دولت باید همراه با سایر مسوولان کشور همفکری و برنامهریزی کند تا بهترین واکنش را به شرایط موجود نشان دهیم.
با توجه به شرایط کشور، امکانات و چالشهایی که داشتند و برخی کارشکنیها، عملکرد دولت دوازدهم را تا به حال مثبت ارزیابی میکنم.