مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی کتابی نوشته است به نام امیرکبیر. میگویند آدمی از جوانی و نوجوانی الگوی خودش را پیدا کرده و براساس آن مشی میکند و در نهایت هم به آن باز میگردد.
آیت الله هاشمی رفسنجانی همواره در طول زندگی خود دست از مبارزه نکشید و تا پایان عمر خود دو هدف را دنبال میکرد:
۱- مبارزه با استعمار
۲- مبارزه با استبداد
در تحلیل روند زندگی ایشان در طی دوران انقلاب اسلامی می توان گفت: در بعضی مقاطع ایشان به خاطر حفظ مصلحت، مصالح، امنیت و منافع ملی در مبارزه با استعمار و استبداد تقیه میکرد اما در بزنگاه های سیاسی و پیچ های تاریخی همواره از منافع ملی حمایت میکرد و در صدد آن بود که با صلح و تعامل باید از قدرت ها برای مردم تخفیف گرفت و تمام دغدغه اش آگاه شدن مردم بود و از رشد و انتشار آگاهی و به روز شدن سطح مردم به خود می بالید و بر آن بود که آگاهی مردم کار را برای بدخواهان ملت سخت خواهد کرد.
مبارزه آیت الله هاشمی تا پایانی ترین روزهای عمر با استعمار را می توان در امیرکبیر خوانی ایشان و گریستن از خیانت های استعمار پیر بر کشور و مردم ایران به وضوح دریافت کرد که آنگاه حذف هاشمی و خفه کردن صدای او که نمادی از صدای ملت بود نمایان و مشخص خواهد شد.
بدخواهان بدانند هاشمی زنده است، چون نهضت زنده است